Takip edilmek.

- Bi keresinde evin merdivenlerinden çıkarken senin bıraktığın ayak izlerini takip etmiştim.
- Anlayamadım. Hangi merdivenler?
- Evimin merdivenleri işte. Sanki sen çıkmışsın da ben de seni takip ediyormuşum gibi.
- Yani soyut bir şeyden mi bahsediyorsun? Ben o merdivenleri hiç çıkmamıştım çünkü?
- Sen onları hiç çıkmadıysan yani, evet, soyut bir his. Sanki senin izlerini takip ediyormuşum gibi. Çok önemli değil, bu kadar açılınca söyleyeyim dedim sadece.
- Evet, sağol. Önemli benim için. Sağol.

Git-kal

Bazı işlerin içinden çıkılamıyor.

Ne yapsan yetmiyor.

"Olmuyor." ya da "Yapamadım." demek de her zaman kolay değil.

Kendine güvenmekle ilgili bir şey mi bu, bilemiyorum. Değil gibi.

Yitip gitmesine izin verilemiyor ama zaten "burada" da değil, hiç oldu mu o da belli değil.

Yani aslında "önce" ile "şimdi" arasındaki ayrım çok muğlak olabiliyor.

Ya da içimizde işleyen mekanizma öyle ki, izin vermiyor.

Yas ile melankoli arasındaki fark.

"Kendi"nin oluşması sürecinde birinden diğerine geçiş anları çok önemli denilmiş, o anları nasıl yakalamalı?

Bu, elbette ilk kez olmuyor ama tecrübenin anlam kazanabildiği bir süreç de değil.

Üstelik pek çok açıdan da "ilk kez" aslında.

Sadece olabilecekleri en soyutlanmış haliyle tasavvur edebilmeye yardımcı oluyor tecrübe.

Şimdi geriye bakınca hayatımdaki büyük kırılma noktalarını görebiliyorum.

Melankoliden yasa geçiş sürecinde "ben"a olanları.

Bütün bu geçişlerin ne kadar yorucu olduğunu da.

Hiç heyecanlanamıyorum bu kez, önceden bir şeylerin olduğunu ve olmaya devam edeceğini fark edip heyecanla beklediğimi hatırlıyorum. Birlikte bile beklemiştik.

Bu sefer "iyi" olmayacak.

Teşekkür etmek herşey için bir an geliyor içimden ama bir "an".

Bu, hiç iyi olmadı.

Ve işte o içimden atamadığım ne gerek vardı, ne olurdu bir görebilseydik soruları...

O, yas tutmaya izin vermeyenler.

Bütün bunları bırakıp gittin.

Gitmedin bile.

Nasıl yol veririm?

Kopan Parçalarım

1.
Nasıl bir şeyse artık
Kendi yarattığım varlığın
Yaşamımın pınarıydı.
Şimdi
Kendi yarattığın yokluğun
Koca bir set oldu,
geçti pınarımın önüne.

2.
Sevgilim,
n'inci vedamızda bir polis vardı
arkanda
volta atan.
n+1'incideyse midemde bir hortum
ağzıma doğru yükselen.

Sen kendi içine bakıyordun perdenin ardından.

3.
Biliyordum bir an yeterdi.
Bir şey oldu.
Gidişin kabak tadı veriyor.

4.
(Kalağan)
Sen ne eskisin
Ne sevgilimdin
Vardın.
Varsın.

5.
Bir şımarık bakışta gizliydi
Sanki.
Bütün o bitmiş diyalogların
Gizi.

6.
Bir kadın sesi diyor:
Ayrılıkta tanıdım seni.
Nasıl isterdim
Onun gibi düşünmeyi.

Ben hep bilerek yine bilerek döndüm durdum etrafında.

7.
Ama ben senin kalbine
dokundum.
Okşadım ve koydum yerine.
Ayrılıktan çok daha önce.

8.
Ne kadar sevdiğimi seni unutma sevgilim.
İhtiyacın olacak gün bir.

9.
Yaşamaya sensiz devam etmek istemiyorum, demiştim.
Sensizsizliğin bir yolunu buldum.
Sır ama, söylemem!
Dudaklarımın arasından çıkartabilirsin ama belki.
Şuh kahkaha.

Eylül-Ekim 2012

Ürkek

Mavi bir tren geçiyor.
Çocukluğumdan bir an geliyor aklıma.
Yanımda sevgilim.
Onun da anıları var mavi trenli.
Çocukluğundan.
Saflığından, savunmasızlığından.
Artık çıplak kalmak istemiyor kimse.
Büyümek böyle bir şey.
Öğreniyoruz ve öğrendiklerimizle izliyoruz geçip giden trenleri.
Ve o trenler bu yüzden durmadan geçip gidiyorlar.
Öğrettiklerinden değil, öğrendiklerimizden.

Yanımda sevgilim.
Susuyoruz aklımızda anılarımızla.
Ve trenlerin biri gidiyor, biri geliyor.
Ve trenlerin hepsi geçip gidiyor biz seyrederken.

Geç Güç

Seni bu işe en başından hiç karıştırmamalıydım. Dayanamadım güzelliğine... Duramadım uzağında. Şimdi, geç olsun güç olmasın, daha ne kadar geç, daha ne kadar güç olacaksa... Gümbür gümbür bir şey seni sevmek! Sadece kendimle paylaşacağım bundan sonra.

Duru

Bir yeğenim varmıştı.
Bugün hala oldum ben.
Bana ondan söz edilmişti.
Balından, ahusundan.
Bugün baktım o balın tadına.
Dedim ki bu O'nun tadı.
Ne kadar da andırıyordu.
Ve düşündüm.
Bir gün gelecek.
Bir çocuk göreceğim.
Onun çocuğu.
Ben yalnız.
Bakacağım öyle sevimli.
Belki kucağıma gelir.
O zaman mı ölmeli önceden mi?
Bu rüyanın konusu da bu olsun.

Yerine koymalar. İdare etmeler

Benim yerimi sigarayla dolduramazsın sevgilim.

Off!
Bütün evi aradım.
Nasıl da sigara istedi. Canım.