İzmir

Her seferinde farklı bir şehre gider gibiyim, oysa hep aynı İzmir. Hep yeniden anlamlanıyor, bambaşka hisler bambaşka anılarla geçiyorum, dönüyorum. Yalnız da dolaşsam sokakları yanımda hep bir eşlikçim oluyor. Bu eşlikçi genellikle bir sevgili ya da sevgilinin kaybının yası oldu hep. Her seferinde anlatıp durdum geçtiğim yerlerin bendeki gölgesini en başta beni daha iyi tanısınlar, anlasınlar diye. Her anıyı, her anı. Eğer yassa eşlikçim, bu sefer o tanınamamışlık, anlaşılamamışlık, gerçekleşemeyen planların hüznü ve hesap sorma isteği ağır basıyor. Bu sefer olabilecek olanları anlatıp duruyorum... Bu sefer de işte artık gerçekleşemeyecek hayallerin ağırlığı yüreğimde dolaşıp durdum. Başka bir şehir oldu İzmir bir kez daha