Umudum ne zaman tükenecek. Çok aptal hişssediyorum kendimi. Önceden belki ufacık şeyler vardı büyük umutlara evrilttiğim ama artık onlar da yok. Toparlanıp gittiler, bir anda da değil, izledim gidişlerini işte. Ama hala nereden umut çıkarıyorum ki? Neden yirmi yıl sonrası için hayaller kuruyorum; 20 yıl daha bu yaşama katlanamayacağıma bu kadar eminken hem de. Bırakmak istiyorum hepsini olduğu yerde. Öylece kalakalsınlar. İki ayrı kalakalan olalım, parçalanalım istiyorum. Umut etmek hep zavallıca gelmiştir ama işte bazı anlarda haşmetli bulduğum da oldu. Şimdi öyle değil, artık değil. Neden vazgeçemiyorum umuttan? Burası olmayı hayal ettiğim yer değil. Her şeye gücüm var da neden çekip gitmeye yok?
Sende kaldım ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder